Figo's derde verhaaltje voor op de facebook pagina van Balkonkater Dorus.

Het is was weer mijn beurt mijn beurt om te miauwen en ik wil het er over hebben hoe ik mijn vrouwtje tuk had en dat ik naar de Witjas moest.

Zoals de meesten van jullie misschien wel weten hou ik van hoog zitten en op een avond toen het al donker begon te worden heb ik het vrouwtje uitgedaagd om op de pergola heen en weer te gaan lopen. Ik deed net of ik er niet meer af durfde en vrouwtje haalde tenslotte twee trappen uit de garage die ze bij de pergola neerzette en wat denk je? Na een tijdje sprong ik er gewoon af😹😹😹 Trouwens pas heb ik weer een bijzonder toer uitgehaald op de pergola. Terwijl ik op de pergola liep sprong ik op het platte dak van de garage en vandaar op het platte dak van de bijkeuken en zo kon ik op het dak van mijn huis komen. Ik ben zelfs tot de nok gelopen. Ik zag dat mijn vrouwtje het niet zo leuk vond ze stond zenuwachtig in mijn tuin naar me te roepen en snelde later naar boven om een raam van een slaapkamer open te doen zodat ik naar binnen kon. Maar jullie dachten toch niet dat ik via een raam naar binnen zou gaan? Nee hoor ik ging weer naar het platte dak van de garage en sprong zo op de oprit. Katten worden toch niet voor niks dakhazen genoemd?  

Trouwens de avond dat ik voor het eerst op de pergola liep toen het al donker werd bleef ik het vrouwtje uitdagen want ik ging nog even de hort op en mijn vrouwtje wil niet dat ik in het donker buiten ben. Ik heb immers een zwarte jas en ben daardoor op straat in het donker niet goed te zien. Ik kom eigenlijk niet op straat maar vrouwtje was er toch niet gerust op. Ik ben wel een aardige tijd weggebleven. Ik zag mijn vrouwtje wel steeds op straat heen en weer lopen en mij zachtjes roepen want het was al heel laat. Dan was ze weer binnen en dan liep ze weer op straat. Toen ze weer binnen was kwam ik doodleuk na een tijdje naar binnengewandeld door de bijkeukendeur maar ik was toch wel een geruime tijd op

stap geweest. Ik heb dit trouwens tot nu toe nooit meer gedaan.

Ik heb wel een overbezorgd vrouwtje hoor geloof ik want onlangs moest ik naar de Witjas want ze maakte zich zorgen over de roos die ik had. Roos valt natuurlijk op een zwarte jas extra op. Volgens de Witjas was het niet iets ernstigs want de schilfers zijn onder de microscoop bekeken. Vrouwtje kreeg het advies om zalmolie te gaan gebruiken. Nu daar schrok ik heel erg van want dan zou ik naar zalm gaan ruiken en dan zouden de buurtkatten op mijn afkomen omdat ze dachten dat ik een zalmsnack was. Gelukkig zag mijn vrouwtje mijn schrik en zei mallerd je wordt er niet mee ingesmeerd maar je krijgt iedere dag een theelepeltje op je eten. Nu dat krijg ik en sindsdien zijn de schilfers een stuk minder. Trouwens die zalmolie lus ik wel.

Nu dit was het weer voor deze keer.

Lieve kopjes van Figo

Vandaag alweer zes jaar geleden.

Het is vandaag precies zes jaar geleden dat mijn man plotseling overleed. Soms kan ik mij niet voorstellen dat het al zes jaar geleden is.

Al zes jaar lang moet ik je missen
maar iedere dag kom je nog steeds voorbij.
In heel veel kleine en gewone dingen
voel ik jou nog steeds heel dicht bij.

Ik kijk naar je foto, ik hoor je stem
iemand doet wat jij ook altijd deed.....
En al die kleine dingen maken
dat ik je niet vergeet.

Ik vind je in heel gewone dingen
die maken dat ik je nog steeds heel erg mis.
Maar daardoor weet ik ook,
dat de dood niet het einde is.

Zolang ik nog over je praat
met een lach en soms met een traan,
dan ben je zolang ik leef
nooit echt helemaal van me weggegaan.

(het is een gedicht van wendysgedichten wat ik iets heb aangepast)

Weer een uitstapje maar nu dichterbij huis 07-08-2025

 Mijn schoonzusje had weer een uitstapje gepland en wel naar het museumhuisje "t' Hoeske van Opoe Iet" in Delfzijl.

't Hoeske van Opoe Iet is een uniek museum in Nederland. Meer dan een kwart eeuw verzamelen heeft geresulteerd in een unieke collectie alledaagsheid van lang geleden. Om precies te zijn, alles wat onze voorouders gebruikten in de periode 1735 - 1940/ 50.Duizenden bijzondere verzamelobjecten en museale stukken zijn ondergebracht in zeven themakamers. Niet alleen door de collectie is 't Hoeske van opoe Iet een zeldzaamheid, ook het feit dat de bewoners gewoon tussen de collectie leven maakt het bijzonder. Het is dan ook een echt huiskamermuseum, niet te verwarren met kleine musea aan huis.

Op de de begane grond vindt je b.v. was- en strijkgerei, speelgoed van weleer, 18e en 19e eeuw textiel, merklappen, compleet met een collectie zilveren naaigerei, volkskunst, school en onderwijs. 

Er is boeren keukentje ingericht en in het washok doet de dienstmeid de was.

Op de bovenverdieping is een kraamkamer ingericht waar veel te zien is rondom geboorte, bevalling en baby's zoals het vroeger ging, zoals bijvoorbeeld de baker. Maar ook doopgoed, babykleding, linnengoed en zeldzame medische instrumenten maken deel uit van de collectie.

Verder is er een permanente tentoonstelling van klederdrachten uit vele streken van Nederland en is er een kamer ingericht met fraaie kappen, oorijzers, kraalwerk en zilver, behorende bij de dracht.

Omdat het museumpje stampvol stond was het er moeilijk fotograferen en daarom heb ik maar wat collages van enkele foto's gemaakt. Ik veronderstel dat de meesten niet echt geïnteresseerd zijn in alles wat er te zien was. De mevrouw die in het museum woont vertelde vol passie over alles wat ze verzameld had. Hierdoor waren we er langer dan gepland en viel ons tweede bezoek aan een ander gepland museum af. 

Trouwens het museum is een non-profit museum die zich sterk maakt voor dierenwelzijn. Wat wij als dierenliefhebbers natuurlijk fantastisch vinden. 

Ik vind het wel wat dat je als eigenaren van het museumpje daar tussen al die dingen kunt en wil wonen.

We besloten ergens wat te gaan drinken en op de heen weg er naar toe kwamen we dit standbeeld tegen. "Wereldbeeld" van van kunstenares Toos Hagenaars. 

Het "Wereldbeeld" is een verzetsbeeld dat aandacht vraagt voor oorlog, martelingen en honger, en een aanklacht is tegen de wapenindustrie en autoritaire regimes. De zeemijn symboliseert de oorlog en de vrouw staat voor de machteloze vrouwen en kinderen die lijden onder deze omstandigheden.

We gingen naar het Eemshotel waar je uitzicht op de Eems hebt. Ook nu was het eb ik  ben daar nog nooit met vloed geweest.  Het was grappig om te zien dat sommige honden het eng vonden om daar te lopen omdat ze wegzakten maar anderen deed het niets.

We hadden besloten om deze dag naar een pannenkoekenrestaurant te gaan.

Ondanks dat we niet alles wat we gepland hadden hebben kunnen afwerken was het weer een geslaagde dag. Dat er nog maar veel van zulke uitstapjes mogen volgen.

Een etentje met mijn wandelvriendinnen 14-08-2025

Omdat ik binnenkort jarig ben had ik mijn wandelvriendinnen uitgenodigd voor een etentje. Hoewel ik niet meer in staat ben om te wandelen noem ik ze nog altijd mijn wandelvriendinnen en mag ik nog steeds met ze mee als ze ergens een meerdaagse tocht gaan lopen.

Toen we onze bestelling hadden opgegeven kwam er een cadeau pakket op tafel.

Over het pakket was heel goed nagedacht want er zaten dingen in die ik bij onze uitjes eet, zoals borrelnootjes en bier dat ik soms drink. Ook zat er een spelletje in. Als wij een aantal dagen weg zijn doen we 's avonds altijd een spelletje en ik moest beloven dat ik het spelletje bij ons volgende, al geplande, uitje mee zou nemen. Maar wat ik helemaal een fantastisch cadeau vind is dat ze met me in januari naar de musical Malle Babbe gaan. Eigenlijk een veel te gek cadeau maar ik vind het natuurlijk wel heel leuk en lief en ben er erg blij mee.

Het is altijd heel gezellig om met elkaar bijeen te zijn en ondanks dat dit niet zo heel vaak gebeurd is het toch altijd of we elkaar gisteren nog gezien hebben. Ook nu werd er weer heel veel af gekwebbeld.

We genoten allemaal van het eten en toen de nagerechten geserveerd werden klonk er opeens verjaardag muziek uit de speakers en stond er op mijn toetje een ijsfontein. 

Ook kregen we een fles bubbels van de zaak om op mijn verjaardag te proosten. Nadat we nog koffie gedronken hadden kwam er een eind aan de gezellige avond. Lieve meiden bedankt voor de cadeaus en dat we nog maar vaak van elkaars gezelschap mogen genieten. Ik wil toch wel even zeggen dat ik blij was dat jullie niet voor 75 kaarsjes gekozen hadden maar voor een 7 en een 5. want jullie zouden er gek genoeg voor zijn.

Een dagje uit in de provincie Drenthe 01-08-2025

Mijn schoonzusje en ik zijn gewend om in de zomerperiode wekelijks een uitstapje te maken. We hadden nu voor de provincie Drenthe gekozen niet zover van onze eigen provincie vandaan. Ruim twintig jaar geleden was ik eens met mijn man in het Museum van de Valse Kunst in Vledder geweest en ook mijn schoonzusje was er al eens eerder geweest. Het leek ons leuk om daar weer eens heen te gaan. 

Toen we de auto parkeerden zagen we in de tuin verschillende kunstobjecten staan deze zijn een onderdeel van het Beeldschoon & Weldadig Kunstrondje, een route van 49 km die door Overijssel, Friesland en Drenthe gaat.

Het Museum valse Kunst is een uit de hand gelopen hobby van twee kunstverzamelaars, Henk en Erna Plenter. Een hobby is het al lang niet meer met jaarlijks 6.000 bezoekers. Het museum is bekend van de rondleidingen door de valse kunst, die zeer vermakelijk zijn. Alle trucs van vervalsers komen aan bod, ook de verhalen over de meestervervalsers, zoals Han van Meegeren en Geert Jan Jansen. Wat is het verschil tussen een vervalsing en een kopie? Hoe worden de mensen belazerd? Hoe zorg je dat jij niet opgelicht wordt? Deskundige rondleiders vertellen het allemaal, met een knipoog. 

De dame die ons de rondleiding gaf vertelde alles zo mooi en uitgebreid en betrok haar toehoorders steeds bij haar verhalen en uitleg. Ik moet zeggen dat het heel interessant was.

Maar er is nog meer te beleven dan valse kunst er is ook echte kunst te bewonderen. Zo is er bijzonder hedendaags glas te zien. Een collectie waar men in het museum bijzonder trots op is en veel unieke stukken kent.   

Mijn schoonzusje had thuis op internet een adres opgezocht waar we koffie konden gaan drinken. Het was Hoeve De Werkhorst en deze hoeve is bijzonder mooi gelegen aan de rand van de bos en heidevelden van Nationaal Park het Drents-Friese Wold.

Jammer dat er steeds wat regenbuien vielen want anders hadden we op het terras van de binnenplaats kunnen zitten hoewel het binnen ook erg gezellig was. Het is een boerderijwinkel waar ook allerlei leuke en lekkere dingen te koop zijn.

Ons doel hierna was het Kijkdoosmuseum in Vledder hoewel de navigatie niet echt ons de gemakkelijkste en logische route aangaf maar we kwamen er dan toch.

Het Kijkdoosmuseum belicht de joodse Werkkampen.

In en om het Drents-Friese Wold waren tijdens de Tweede Wereldoorlog diverse joodse werkkampen gevestigd. De geschiedenis van die kampen wordt permanent belicht in het Kijkdoosmuseumeen museum dat dag en nacht gratis is te bezichtigen. In de Kijkdoos is een tafereel van het leven buiten de barak te zien en er is een kamer van de barak in oorspronkelijke staat teruggebracht. Alles in het Kijkdoosmuseum is uitgelicht met spots die automatisch aangaan als bezoekers door de gaten een kijkje nemen.

Hierna gingen we naar een heel leuk winkeltje in Dieverbrug. Ik heb hier al vaker wat leuke dingen voor in mijn tuin gekocht en ook nu kon ik het niet laten om iets te kopen.

Ik ben toch blij dat ik de grootte van de vogel die op onderstaande foto staat gekocht heb want eerst had ik een kleinere op het oog en die zou toch echt veel te klein zijn geweest nu ik deze in mijn tuin zie staan. 

de vogel in mijn tuin

We hadden gereserveerd bij een Chinees restaurant maar omdat we nog wat tijd overhadden ging we eerst nog wat op een terras in Diever drinken. Ik vind het fijn om zo af en toe in Diever te zijn. Toen mijn man nog leefden stonden wij regelmatig op een camping in Diever.

Toen het zo ongeveer tijd werd dat wij gereserveerd hadden bij de Chinees vertrokken we er heen. Trouwens als ik in Diever was met mijn man gingen we ook regelmatig naar deze Chinees en het eten is er nog net zo goed als toen.

Het is weer een gezellig dag geweest. Mijn schoonzusje weet altijd wel leuke uitstapjes te verzinnen en als ik zeg dat ik nog eens ergens heen wil dan verzint zij er wel iets leuks omheen.

Al voor de derde keer in korte tijd naar het WEC in Lauwersoog 23-07-2025

Ja jullie lezen het goed vanaf begin juni ben ik al drie keer naar de zeehondencrèche in Lauwersoog geweest. Dat ik er alweer heen ging kwam vooral door de zeehonden pup Rave. De pup die op een illegaal feest gevonden is en zoveel pech heeft want zij moest onlangs aan een navelbreuk geopereerd worden en dat is een risicovolle operatie voor zo'n jonge pup.

Mijn schoonzusje maakte er een gezellig dagje uit van. 

Eerst gingen we naar Houwerzijl. Toen we dit plaatsje binnenreden zagen we een leuk beeld staan of eigenlijk zitten. Het beeld heet "Concrete gedachten" een is gemaakt door kunstenaar Stephen Beale. Het beeld is gemaakt van beton en bedekt met metalen platen.

Ons doel in Houwerzijl was "De Theefabriek" 

De Theefabriek is een theemuseum, theeschenkerij en theewinkel in één: en dat allemaal in een sfeervol oud kerkje.

In de theeschenkerij kun je kiezen uit meer dan honderd (!) theesoorten. Van klassieke Earl Grey tot spannende kruidenmengsels met namen als “Roze Wolk” of “Heksendrank”. De theewinkel ligt bomvol met losse thee Ook zijn er allerlei theepotten, kopjes, zeefjes, cadeauboxen en noem maar op te koop.

Ik dronk er koffie maar nu thuis heb ik er achteraf spijt van dat ik de thee met de smaak Heksendrank niet heb genomen😃😃

Natuurlijk gingen we in het WEC gelijk naar de zeehonden kijken. Trouwens ik kan daar eigenlijk niet genoeg van krijgen en het was zo leuk omdat ze gevoerd werden. Sommigen moesten nog leren om een vis uit het water te halen. Anderen eten de vis nog uit de hand.

Thuis hadden we al besloten dat we het Vragenuurtje Zeehondenzorg wilden volgen. Dit werd door een Italiaanse gegeven die engels sprak. Er zijn vele internationale vrijwilliegers verbonden voor de verzorging en ook voor onderzoek aan het centrum. Het was intressant om van alles te horen. De vrijwilligerster had alle tijd en had ook snel in de gaten dat wij speciaal voor Rave gekomen. We konden het nummer deze keer niet zien aan haar flipper en daarom vroeg ze wie ze was aan de vrijwilligers die er eten aan het geven was. Ze vertelde dat ze nog steeds met de hand gevoed moet worden. Ze zit ook nog steeds in de I.C.

Je zou eigenlijk kunnen zeggen dat mijn schoonzusje en ik bij haar op ziekenbezoek geweest zijn😄😄

Ik denk dat we zeker wat later in het jaar er nog weleens heen zullen gaan maar er zullen dan hoofdzakelijk zieken en gewonden zeehonden zijn want dan is de tijd van de pups over.

Ik had voor alle zekerheid mijn mosselbestek meegenomen want we zouden na afloop gaan eten in het restaurant "Waddengenot aan Zee"

En inderdaad ze hadden mosselen en ze smaakten me heerlijk. Mijn schoonzusje lust ze niet maar zij at fish en chips wat haar ook heel goed smaakten zei ze.

Het was een gezellig dagje uit wat voor herhaling vatbaar is trouwens er staat weer iets in de planning.

Zo leuk om achter het glas van een soort aqarium twee zeehonden te zien zwemmen.
De eerdere keren zwom er maar een in.

Figo's tweede verhaaltje voor op de faceboek pagina van Balkonkater Dorus

Omdat niet iedereen facebook heeft zet Figo hier ook zijn maandelijkse bijdrage neer die hij op de facebook pagina van Balkonkater Dorus plaats.

Deze keer miauw ik over de eerste keer dat ik naar buiten mocht bij mijn nieuwe vrouwtje.

Maar eerst wil ik miauwen dat ik zo verguld was met de reacties die ik op mijn eerste blog van jullie kreeg dat ik ervan naast mijn witte laarsjes liep. Als ik geen zwart gezichtje had gehad dan zouden jullie ook gezien hebben dat ik van alle complimenten moest blozen.

Maar genoeg hierover nu is het tijd voor mijn tweede blog.

Ik schreef de vorige keer dat ik vrij snel gewend was in mijn nieuwe huis en tuin. Hoewel ik de eerste week nog weleens een veilig plekje opzocht waar ik niet direct te zien was b.v. achter de wasmachine en ik verstopte me ook graag in een van de vele kattenmanden die ik hier heb. In het begin mocht ik natuurlijk nog niet naar buiten maar daar had ik eigenlijk weinig problemen mee. Toen vrouwtje dan eindelijk dacht dat het wel kon is ze op het terras bij de schuifpui gaan zitten met een katten stick in haar hand (waar ik overigens dol op ben) Ik merkte wel dat ze het doodeng vond en dat ze bang was dat ik niet meer terug zou komen. Ze was vast bang dat ik helemaal terug zou lopen naar Leeuwaarden maar dat zou ik natuurlijk nooit doen want dat is natuurlijk veel te ver. Liften was ook geen optie want ik ben doodsbang in een auto en ik vond mijn nieuwe vrouwtje wel heel lief en had het er prima dus waarom zou ik weg lopen? Nu ik heb even de voortuin en de oprit van de buren verkend en ben ook nog even onder de auto van de buren gaan zitten maar toen het vrouwtje met de katten stick ritselde was ik al snel bij haar hoor want er gaat immers niets boven een katten stick😹

Hierna mocht ik als het vrouwtje buiten was ook even naar buiten. Dit is nu natuurlijk al lang verleden tijd want ik mag nu ook gewoon ook naar buiten als het vrouwtje niet buiten is. Toch heb ik het liefst dat mijn vrouwtje dan ook buiten is want ik ben erg aanhankelijk. Vrouwtje zegt dat ik een zwaan kleef aan ben. Maar ik vind dat zo gek dat ze dat zegt want ik ben toch geen zwaan? Wat ik wel heel jammer vind is dat ik bij dit vrouwtje geen kattenluik heb want dat had ik in Leeuwaarden wel. Ik heb wel om een kattenluik gemiauwd maar vrouwtje zei dat is niet nodig Figo want ik ben bijna altijd thuis. Ook mis ik het fluiten van mijn vorige vrouwtje wel want die floot altijd als ze uit haar auto op de parkeerplaats stapte als ze uit haar werk kwam en dan kwam ik naar haar toegesneld. Als ik nu iemand toevallig hoor fluiten dan spits ik gelijk mijn oren want dan denk ik dat het mijn vorige vrouwtje is die mij misschien wel komt bezoeken. Maar ik heb al lang geen heimwee meer naar haar hoor want ik heb gelukkig ook nu weer een gouden mand en dat kunnen helaas niet alle katermannen en poezendames zeggen. 

Nu dit was het voor deze keer en ik miauw tot de volgende keer.

Lieve kopjes van Figo.

Ook dit jaar was ik weer als supporter bij de Nijmeegse Vierdaagse 14-07 t/m 18-07 -2025

Dit jaar liepen weer drie van mijn vriendinnen de Nijmeegse 4daagse en dit jaar liep er ook een echtgenoot van één van hen mee voor de eerste keer. Heleen waar ik ook een aantal malen de 4daagse heb meegelopen ging al voor de dertiende keer en de andere twee voor de derde keer. Janny was ook mee als supporter en met haar heb ik ook een aantal keren de 4daagse gelopen.

Op maandag gingen we richting Nijmegen om de startkaarten van de wandelaars te gaan ophalen. Het is een traditie dat we op de heenweg bij Van der Valk in Apeldoorn koffie drinken.

Toen we Nijmegen in reden stond de Bezemwagen bij een stoplicht voor ons. We hoopten dat niet een slecht teken voor één van de wandelaars zou zijn.

Het ophalen van de startbewijzen ging dit jaar snel in tegenstelling tot vorig jaar. 

Ook nu gingen we eerst nog lunchen in de stad. Het was op alle terrassen erg druk maar binnen in een restaurant was er nog plaats voor ons.

Hierna gingen we eerst boodschappen doen met elkaar in Cuijk voordat we naar het huisje gingen wat we gehuurd hadden. Trouwens ik schrijf huisje maar het was een strandbungalow voor 12 personen op EuroParcs De Kraaijenbergse Plassen in Linden.

Die avond gingen de wandelaars redelijk vroeg naar bed want zij moesten al even na 4 uur met de bus mee naar de Wedren in Nijmegen. Janny en ik gingen ook niet heel laat naar bed want wij zetten ook onze wekker om hen 's morgens uit te zwaaien alleen wij gingen dan nog een poosje terug in bed (trouwens we zwaaiden hen iedere ochtend uit) 

De eerste dag was de dag van Elst en Janny en ik zouden hen daar bij de kerk ontmoetten.

Nadat de wandelaars hun tocht weer vervolgden gingen Janny en ik naar Nijmegen om hen daar op te wachten. We gebruikten op een terrasje een lunch maar halverwege gingen we binnen zitten omdat het begon te regenen. Gelukkig hield dit al snel weer op.

We wachtten ze op bij de Wedren maar het is daar veranderd dus het opwachten daar is niet zo gemakkelijk en leuk meer.

Heleen haar vader was met haar tante naar Nijmegen gekomen en die gingen mee naar het park. We haalden deze avond frites etc. uit de snackbar en nadat we gegeten hadden ging Heleen haar vader met haar tante weer terug naar het Hoge Noorden.

Voordat de wandelaars naar bed gingen werd Heleen haar hak getapt door Conni altijd makkelijk dat alle dames in de verpleging zit😄

Voor de dag van Wijchen leek het weer niet al te best te worden want er werden buien voorspeld. Ook dit jaar wachtten wij de wandelaars weer op bij de post van de wandelvereniging van Dordrecht. We mochten zelfs op stoelen onder een partytent zitten en dat vonden we natuurlijk top omdat we droog zouden zitten als het zou gaan regenen.

Deze dag staat ook bekend als roze woensdag en zowel de wandelaars als wij droegen een roze T-shirt. Door de 4daagse app konden we ook goed bijhouden hoe lang het nog zou duren voordat ze bij het punt zouden zijn waar wij zaten.

De wandelaars en ook Janny en ik namen hier een beker soep. Na verloop van tijd moesten de wandelaars weer verder en wij gingen met de trein weer terug naar het vakantiepark want om nu zo lang in Nijmegen op de wandelaars te wachten nu de Wedren zo veranderd is en in mijn gevoel veel minder zitplaatsen heeft heeft toch niet zoveel meerwaarde. Wij gingen boodschappen doen. In de trein terug hoorde we dat er in Wijchen een flinke bui gevallen was en later zag ik deze foto van de wandelaars.

Janny en ik zouden die avond koken maar ik moet zeggen dat ik er niet veel aan bijgedragen heb. Ik heb hoofdzakelijk gekeken en er een leuk en gemakkelijk recept aan overgehouden (ik heb het zelfs al een keer thuis gemaakt)

Die avond werd ook al "de Prut", zoals het genoemd werd voor de nasi voor morgen, ik meen door Heleen en Harriet, klaar gemaakt. 

Op donderdag stond de Zevenheuvelweg op het programma. Vorig jaar hadden Janny en ik een mooi plekje in Middelaar waar we hen zagen langs komen en ook dit jaar gingen we daar heen. Het was er veel drukker dan vorig jaar maar toch nog wel goed te doen.

Ze waren allemaal nog goed soepel want ze konden gewoon op de grond zitten.

Na een kort pauze gingen ze weer verder. Deze dag waren er veel supporters voor ze in Breedeweg namelijk Heleen haar vader, Hendrik de partner van Heleen en Gerrit de man van Conni.

Op de Zevenheuvelen stond Miranda, een collega, met haar familie. Uit ervaring weet ik dat support je zo goed doet en daar hadden ze vandaag zeker niet over te klagen.

Jammer dat ze even openhoudt hadden omdat een enkeling meende te moeten demonstreren.  Activisten hadden zich langs de route opgesteld en nepbommen en spandoeken in bomen gehangen om aandacht te vragen voor de militarisering van Europa.

Ook nu kwamen de supporters uit Groningen mee naar ons huis op het park en nadat er gegeten was gingen er twee van de drie weer terug naar Groningen. Heleen haar partner bleef achter. Hoewel de andere twee ook wel hadden kunnen blijven want er waren genoeg slaapplaatsen in het door ons gehuurde huis.

Dag drie zat er op en het moest nu wel gek gaan wilden ze het niet halen.

Alweer de laatste dag voor de wandelaars en ook de dag dat we uit moesten checken uit het vakantiehuis. De wandelaars hadden hun bagage die mee moest naar huis al klaar gezet en Hindrik, Janny en ik maakte het huis veegschoon en laadden de bagage in de auto's.

We hoefden vandaag niet ver naar een doorkomstplaats want ze kwamen langs de ingang van het vakantiepark. Nadat ze hier even een korte rust hadden gehouden gingen ze verder want ze moesten nog heel wat kilometers afleggen voordat ze op de Via Gladiola zouden zijn. Wij hadden dus nog tijd genoeg om naar Nijmegen te gaan en Janny kwam met het voorstel om eerst nog koffie te drinken in het restaurant van het park. Trouwens Hindrik nog bedankt voor de koffie met de lekkere wafel.

We hadden plaatsen op één van de tribunes geboekt en je moest daar al vrij vroeg zitten maar dit jaar hadden we hele mooie plaatsen want we keken zo de Sint Annastraat in waar we eerst nog geen hele dichte stoet wandelaars zagen aankomen maar dat werd langzamerhand steeds meer. Je kon er de muziekkorpsen ook veel beter zien aankomen. 

Net als vorig jaar waren Ineke, Okko, Hillie en Gieneke vanmorgen al uit Groningen vertrokken om hen ook dit jaar weer binnen te halen. Zij zaten al op de tribune toen wij er aankwamen.

En jawel hoor daar zagen we de wandelaars aankomen!

Knap hoor ruim 160 km in vier dagen en vooral voor Vincent die bijna zonder training de vierdaagse uitliep. Zelf zei hij dat het bijna met twee vingers in de neus ging.

Trouwens van de dames vind ik het ook heel knap het is niet niks iedere dag vroeg opstaan en 40 km wandelen.
Terwijl we op het greet and meet plein op ze stonden te wachten werd mij gevraagd wie ik zocht. Ik zei u en ik kreeg een kushand. Ik vond het zelf wel erg grappig en voelde me heel klein😄

Als afsluiting gingen we met zijn allen, net als vorig jaar, weer bij Van der Valk in Apeldoorn eten.  Ik heb weer een geweldig week gehad. Janny en ook de andere dames bedankt voor jullie hulp. Soms kan ik niet beseffen dat ik in 2019 nog 4 x 30 km bij de vierdaagse liep en dat het lopen van een langere afstand zonder hulpmiddel nu zoveel minder gaat. Maar omkijken heeft weinig zin vooruit kijken levert je veel meer op is mijn mening.